Γ4 ΑΡΧΑΙΑ -ΤΑ ΠΑΡΑΘΕΤΙΚΑ ΤΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ

Κανονικός σχηματισμός μονολεκτικών παραθετικών

θετικός                       συγκριτικός                    υπερθετικός

•  ὁ πτωχ-ός,                 ὁ πτωχό-τερος,                ὁ πτωχό-τατος,
•  ἡ πτωχ-ή,                   ἡ πτωχο-τέρα,                 ἡ πτωχο-τάτη,
•  τὸ πτωχ-όν                τὸ πτωχό-τερον               τὸ πτωχό-τατον 

                                    Ανώμαλα παραθετικά
Σχηματίζουν τα παραθετικά
Συγκριτικός : σε  – (ι)ων, (ι)ων, -(ί)ον
Υπερθετικός : σε  - (ί)στος,  -η,  -ον
πχ. αἰσχρός  :   ὁ, ἡ αἰσχίων τὸ αἴσχιον      αἴσχιστος

                       Ανώμαλα παραθετικά      

Θετικός	Συγκριτικός	Υπερθετικός
ἀγαθὸς-ή,-όν	ὁ, ἡ    ἀμείνων,     τὸ  ἄμεινον ὁ, ἡ    βελτίων,      τὸ  βέλτιον ὁ, ἡ    κρείττων,     τὸ  κρεῖττον ὁ, ἡ    λῴων,          τὸ  λῷον	ἄριστος  βέλτιστος,-η,-ον  κράτιστος,-η,-ον  λῷστος,-η,-ον
καλός	ὁ, ἡ    καλλίων,      τὸ  κάλλιον	κάλλιστος,-η,-ον
κακός	ὁ, ἡ     κακίων,       τὸ κάκιον ὁ, ἡ     χείρων,       τὸ χεῖρον	κάκιστος,-η,-ον     χείριστος,-η,-ον
μέγας	ὁ, ἡ     μείζων ,       τὸ μεῖζον	μέγιστος,-η,-ον
μικρός	ὁ, ἡ     ἐλάττων,      τὸ ἔλαττον ὁ, ἡ      ἥττων,        τὸ ἧττον	ἐλάχιστος,-η,-ον         επίρρ. ἥκιστα
ὀλίγος	ὁ, ἡ      μείων ,        τὸ μεῖον	ὀλίγιστος,-η,-ον
πολὺς	ὁ, ἡ      πλείων,       τὸ πλέον	πλεῖστος,-η,-ον

    ἀγαθός                  

1.(=γενναίος,ευγενής) 2.(=καλός) 3.(=ισχυρός)4.(=επιθυμητός)

ΑΛΛΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ:

Α.Το επίθετο ἁπλοῦς καθώς και τα συνηρημένα β’ κλίσης με β’ συνθετικό το νοῦς σχηματίζονται με τις καταλήξεις 
                    –ούστερος, -ούστατος                                                  
Β. Τα επίθετα ἄχαρις, ἅρπαξ, βλάξ,λάλος,κλέπτης,πλεονέκτης σχηματίζονται με τις καταλήξεις –ίστερος, -ίστατος                                 
Γ. Τα επίθετα παλαιός, γεραιός, σχολαῖος σχηματίζονται με τις καταλήξεις –αίτερος,  
                   - αίτατος

Ο συγκριτικός βαθμός κλίνεται όπως το τριτόκλιτο επίθετο ὁ, ἡ σώφρων, το σώφρον

 

Αρσενικό- Θηλυκό	Ουδέτερο
ὁ, ἡ            βελτίων τοῦ, τῆς     βελτίον-ος τῷ, τῇ        βελτίον-ι τόν, τήν     βελτίον-α/ βελτίω ὦ               βέλτιον	τό     βέλτιον τοῦ   βελτίον-ος τῷ    βελτίον-ι τό     βέλτιον ὦ     βέλτιον
οἱ, αἱ          βελτίον-ες  / βελτίους τῶν            βελτιόν-ων τοῖς,ταῖς     βελτίο-σι τούς,τάς     βελτίον-ας /  βελτίους ὦ               βελτίον-ες  /  βελτίους	τά     βελτίον-α  /  βελτίω τῶν   βελτιόν-ων τοῖς   βελτίο-σι τά     βελτίον-α  /  βελτίω ὦ      βελτίον-α  /  βελτίω